Kraków w ciągłej budowie

Negocjujemy indywidualnie
Z przedstawionej w ramce podstawy prawnej wynika, że modernizacja czy budowa nowych dróg należy do inwestora i te przepisy są wykorzystywane przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy i pozwoleniu na budowę. Jednak temat ten budzi wiele emocji.
Jak podkreśla Tadeusz Trzmiel, pierwszy zastępca prezydenta Krakowa - faktycznie, jeżeli nie jest podpisana umowa w sprawie budowy/przebudowy dróg lub brak realizacji inwestycji, wówczas nie wydajemy pozwolenia na budowę. My za każdym razem przedstawiamy symulację wzrostu natężenia ruchu i na tej podstawie występujemy z propozycją zmiany rozwiązań komunikacyjnych. Za każdym razem prowadzone są indywidualne negocjacje dotyczące zakresu tych prac. Z naszych doświadczeń wynika, że inwestorzy często sami podejmują prace modernizacyjne. Dobrym przykładem może tu być działanie podjęte w pobliżu ronda Ofiar Katynia, gdzie kilku inwestorów zdecydowało się prowadzić prace o wartości blisko 50 mln zł.

Inwestorzy komercyjni i mieszkaniowi
Patrząc na rozwój Krakowa, można łatwo zauważyć, że wielcy inwestorzy komercyjni, budujący biurowce czy centra handlowe, uczestniczą w modernizacji połączeń komunikacyjnych w znacznie większym stopniu niż deweloperzy budujący mieszkania. Tę sytuację można wyjaśnić prostym rachunkiem ekonomicznym - duży może więcej. Przebudowa całych kwartałów przekłada się na cenę każdego użytkowego metra kwadratowego. Zbyt duża inwestycja drogowa może przyczynić się do upadku dewelopera, gdyż nie sprzeda on bardzo drogich mieszkań. - Bardzo często rozmawiam z deweloperami, budującymi nowe kwartały mieszkaniowe - przyznaje prezydent Trzmiel. - Oczywiście gmina ma obowiązek rozbudowywać infrastrukturę, jednak obecnie nie mamy na to pieniędzy. Głównym kryterium jest tu czas. Inwestor ma dwa wyjścia: może zaczekać, aż gmina, mając odpowiednie środki, sama zrealizuje te zadania lub też może je wykonać z własnych pieniędzy.

Kto pierwszy, ten... gorszy
Bardzo często zdarza się, że koszty całej modernizacji infrastruktury na danym terenie ponosi pierwszy wykonawca, pozostali przychodzą "na gotowe". Nie ma też możliwości uzyskania od kolejnych inwestorów żadnych pieniędzy w formie rekompensaty. Ze względu na sytuację finansową gmina nie rekompensuje zaszłości, tym sposobem inwestorom pozostaje próbować dogadać się między sobą. Miasto jednak podejmuje starania, by do każdej takiej inwestycji zaangażować wszystkich inwestorów, którzy będą z niej korzystać. - Tak dzieje się aktualnie przy ulicy Sołtysowskiej, gdzie firma Targi w Krakowie przygotowuje wraz z innymi podmiotami bardzo dużą inwestycję, wiążącą się z przebudową arterii komunikacyjnych - mówi prezydent Trzmiel. - Ta współpraca z wieloma podmiotami jest możliwa zarówno na etapie przygotowania inwestycji, jak i na etapie wykonania. Po jej zakończeniu uzgodnienie zasad współfinansowania pozostaje już gestii poszczególnych inwestorów.

Równa partycypacja
W Londynie każdy inwestor wpłaca do kasy miasta pewną kwotę wyliczoną proporcjonalnie do wielkości inwestycji i planowanych zysków. W Krakowie też funkcjonuje ten model, dość wspomnieć firmę Hines budującą nowy kwartał w obrębie ulic Rakowickiej i Wita Stwosza. Inwestor partycypuje w rozbudowie systemu połączeń oraz w modernizacji innych ciągów komunikacyjnych.

Opr. Szymon Sikorski

Podstawa prawna:
• Ustawa z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 1985, nr 14 poz. 60 ze zm.)
art. 16 ust. 1 wskazuje, że budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.
art. 16 ust. 2 wskazuje, iż szczegółowe warunki budowy lub przebudowy określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji.
• Ustawa z 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2005 r., nr 267, poz. 2251)
art. 3 ust. 5 wskazuje, że budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona dróg publicznych mogą być realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.
• Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., nr 80, poz. 717 ze zm.)
art. 61 wskazuje, że wykonanie uzbrojenia terenu może być zagwarantowane w drodze umowy zawartej między właściwą jednostką organizacyjną a inwestorem.

Codziennie rano najświeższe informacje, zdjęcia i video z Krakowa. Zapisz się do newslettera!