W Kuźni Glinik wykuli serce największego dzwonu na świecie. Jego dźwięk poznamy w niedzielę wielkanocną

To będzie swoiste połączenie dwóch kropek na mapie – Gorlic i Trindade. Dzwon, 55-tonowy kolos, nie mógłby spełniać swojej funkcji, gdyby nie kowale z Glinika. To oni wykuli jego serce. Wprawdzie było to niemal cztery lata temu, więc większość załogi zdążyła już pewnie zapomnieć, ale zadanie do najłatwiejszych nie należało.
- Specjalizujemy się w rzeczach trudnych – podkreśla Andrzej Mierzwiński, dyrektor oddziału PGO Kuźnia Glinik w Gorlicach.

Serce miało ponad cztery metry długości, ważyło ponad trzy tony. Wprawdzie jego „produkcja” zajęła zaledwie dzień roboczy, czyli około ośmiu godzin, ale wcześniej pracę nad nim trzeba było szczegółowo zaplanować i przeliczyć. Możemy tutaj zdradzić, że dokumentację technologiczną opracowało dwóch inżynierów. Takie dzwonne serce to jeden element – z racji charakteru nie ma mowy o składaniu go z części, spawaniu, łączeniu czy tym podobnych działaniach. Co więcej, nie jest to kawał żelaza, prosty od początku do końca, ale o zróżnicowanej średnicy. W przypadku Vox Patris, od kilkunastu do kilkudziesięciu centymetrów.

- Operator, który ręcznie wykonywał kucie odkuwki”, musiał wykazać się niezwykłym wyczuciem i delikatnością tak, aby serce się nie wykrzywiło w miejscu przewężenia – tłumaczy dalej Andrzej Mierzwiński.

Najmniejsza niezgodność z projektem, wpłynęłaby na jakość dźwięku.

Prace nad dzwonem rozpoczęły się w 2014 roku. Jego wykonawcą jest konsorcjum polskich firm – Pracownia Ludwisarska Jana Felczyńskiego w Przemyślu oraz Rduch Bells & Clocks w Rydułtowach.

- Była to jak dotąd jedyna okazja, aby usłyszeć wyjątkowe, głębokie brzmienie polskiego olbrzyma. Postanowiłem uwiecznić ten moment i podzielić się nim z innymi. Osobiście oddałem temu projektowi całe moje serce – mówi Grzegorz Klyszcz, właściciel Rduch Bells&Clocks, współautor projektu. - Ze względu na skalę, jest to przedsięwzięcie bez precedensu – podkreśla.

By dzwon rozbrzmiał, jego serce musi uderzyć w wieniec, czyli najgrubszą część płaszcza. W tym celu trzeba go rozkołysać. W przypadku takiego kolosa zadanie wymaga wsparcia ze strony sześciu specjalnie zaprojektowanych do tego silników liniowych.