Zakopane: stara, ale wciąż młoda Wielka Krokiew

Początki Wielkiej Krokwi sięgają lat 20. XX wieku. Wtedy to skocznię zaprojektował Karol Stryjeński. Oficjalnego otwarcia tego obiektu dokonano 22 marca 1925 roku. Jest uznawana za najpiękniejsza skocznię narciarską na świecie, bo jest naturalnie wkomponowana w stok pomiędzy drzewami.
Pierwszym zwycięzcą rozgrywanych na niej zawodów, odbywających się w czasie otwarcia, był Stanisław Gąsienica Sieczka.

Skocznia była wielokrotnie przebudowywana. W roku 1929 po raz pierwszy w Zakopanem obyły się Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym. Na Krokwi pojawiły się trybuny przy zeskoku oraz loża sędziowska.

W 1936 zmarł twórca Wielkiej Krokwi, Karol Stryjeński. W tym samym roku skocznię ochrzczono imieniem swego twórcy. Nosiła imię Stryjeńskiego do 1989 roku. Wtedy otrzymała imię Stanisława Marusarza, rekordzisty w skokach narciarskich z Planicy w 1935 roku.

Kolejne Mistrzostwa Świata w Zakopanem odbyły się w 1939 roku. Następna impreza tej rangi, rozgrywana na Wielkiej Krokwi, to dopiero rok 1962, kiedy to do Zakopanego powróciły Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym FIS.

Wtedy na skoczni pobito dwa rekordy - odległości skoków, kiedy to na 103 metry poleciał Niemiec Helmut Recknagel, oraz liczby widzów. Zawody oglądało ponad 120 tysięcy kibiców. Od tamtej pory tego rekordu jeszcze nie pobito.

Od roku 1980 na najbardziej popularnej polskiej skoczni rozgrywany jest Puchar Świata w skokach. Niestety, po sezonie 1998/1999 krokiew straciła homologację FIS i konieczna był jej przebudowa. Puchar Świata powrócił do Zakopanego w 2002 roku.

Od 2004 roku na skoczni możliwe są letnie zawody Grand Prix. Zeskok pokryto igelitem.

Największa polska skocznia nieustannie zmienia swoje oblicze. W 2009 roku wyburzono stary pawilon obsługi technicznej przy zeskoku. Nowy powstanie latem tego roku.